Chrześcijański zwyczaj święcenia pokarmów narodził się w VIII wieku. W Polsce zaczęto go praktykować dopiero w XIV wieku. Początkowo święcone było wszystko, co docelowo trafiało na wielkanocny stół. Dlatego to księża chodzili od dworu do dworu, by błogosławić pokarmy.
A co powinno znaleźć się w tradycyjnej święconce? To pytanie zadajemy sobie co roku w przede dniu Wielkiej Soboty. Dobór pokarmów nie może być przypadkowy. Każdy z nich ma znaczenie:
- chleb - to pokarm podstawowy symbolizujący Ciało Chrystusa, gwarantujący dobrobyt i pomyślność,
- jajko będące znakiem zwycięstwa nad śmiercią, odradzającego się życia i płodności,
- wędlina, która zapewnia zdrowie, płodność i dostatek,
- sól - oznaczająca prostotę życia, chroniąca przed zepsuciem i oczyszczająca,
- chrzan - symbol Męki Pańskiej,
- baranek - oznaczający pokorę i łagodność; ten z czerwoną chorągiewką jest symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego,
- zmielony czarny pieprz - symbol gorzkich ziół,
- ciasto - znak umiejętności i doskonałości.
Dziś do wiklinowego koszyka, który zanosimy do kościoła w Wielką Sobotę, wkładamy symboliczne ilości pokarmów. Całość dekorujemy bukszpanem, baziami czy kwiatami i przykrywamy śnieżnobiałą serwetką.
- chleb - to pokarm podstawowy symbolizujący Ciało Chrystusa, gwarantujący dobrobyt i pomyślność,
- jajko będące znakiem zwycięstwa nad śmiercią, odradzającego się życia i płodności,
- wędlina, która zapewnia zdrowie, płodność i dostatek,
- sól - oznaczająca prostotę życia, chroniąca przed zepsuciem i oczyszczająca,
- chrzan - symbol Męki Pańskiej,
- baranek - oznaczający pokorę i łagodność; ten z czerwoną chorągiewką jest symbolem Chrystusa Zmartwychwstałego,
- zmielony czarny pieprz - symbol gorzkich ziół,
- ciasto - znak umiejętności i doskonałości.
Komentarze
Prześlij komentarz